Sąsiad miał w domu służącą, którą traktował jak swoją własność. Pomogłam jej, ale zapłaciłam za to wysoką cenę
Odkąd wprowadziłam się do tego bloku, sąsiad z naprzeciwka wydawał się… specyficzny. Pracowała dla niego młoda kobieta, Alicja, która zawsze wyglądała na zmęczoną i zestresowaną, choć jej wiek sugerował zupełnie inne życie. Czułam, że coś jest nie tak, ale im bardziej próbowałam się w to wtrącać, tym większe miałam wątpliwości…
Kiedy w końcu zdobyłam się na odwagę i zagadałam Alicję na klatce schodowej, odkryłam szokującą prawdę. Kobieta była zupełnie zależna od mojego sąsiada, pozbawiona wyboru i siły na sprzeciw. Nie mogłam tego tak zostawić… tylko nie przypuszczałam, że za pomoc Alicji przyjdzie mi zapłacić tak wysoką cenę…
Wprowadzenie do tajemnicy sąsiada
Sąsiad z naprzeciwka zawsze był typem człowieka, któremu wolałam nie wchodzić w drogę. Wysoki, nieco szorstki, rzadko kiedy zamieniał z kimkolwiek więcej niż kilka grzecznościowych słów. Ale nie to przyciągało moją uwagę – była nią Alicja, młoda kobieta, która każdego dnia o wczesnym świcie i późnym wieczorem pojawiała się w jego mieszkaniu. Z czasem zaczęłam obserwować jej przygaszone spojrzenie i sztywne gesty, gdy mijała mnie na klatce schodowej. Coś we mnie zaczynało się burzyć.
Pierwszy kontakt z Alicją
Pewnego ranka, kiedy wracałam z zakupami, zauważyłam Alicję wychodzącą z mieszkania sąsiada. Wyglądała na jeszcze bardziej przygnębioną niż zwykle. Zaczęłam z nią rozmowę, pytając, czy wszystko u niej w porządku. Przez chwilę zawahała się, ale w końcu odpowiedziała, że „wszystko jest dobrze”. W jej głosie była jednak nuta niepewności.
Po kilku tygodniach udało mi się zyskać jej zaufanie. Dowiedziałam się, że trafiła do sąsiada w trudnych okolicznościach – miała dług, który miał jej pomóc spłacić. W zamian jednak oczekiwał od niej absolutnej posłuszności. Była tam prawie jak więzień, nie miała gdzie iść, a on dokładnie wiedział, jak wykorzystać jej bezsilność.
Pomoc, która miała swoją cenę
Nie mogłam pozostać obojętna. Zaczęłam jej pomagać, przemycając jedzenie i rzeczy, których potrzebowała. Alicja coraz częściej opowiadała mi o swoich marzeniach o wolności, ale każda próba ucieczki kończyła się fiaskiem. W końcu zdecydowałam się na odważniejszy krok – zaproponowałam jej pomoc w znalezieniu mieszkania. Zgodziła się, choć widziałam, jak bardzo się boi.
Kiedy przyszło co do czego, udało się jej wyprowadzić, a ja czułam, że zrobiłam coś dobrego. Ale wtedy zaczął się koszmar. Sąsiad przyszedł do mnie, wściekły, obwiniając mnie o jej zniknięcie. Mimo że próbowałam go przekonać, że to nie moja sprawa, zaczął mnie nękać. Każdego dnia znajdowałam karteczki przy drzwiach, a jego spojrzenie, gdy mijałam go na schodach, mroziło krew w żyłach.
Czy udało się pomóc Alicji?
W końcu zrozumiałam, że muszę coś z tym zrobić – jego nękanie stawało się coraz bardziej niepokojące. Postanowiłam zgłosić wszystko na policję, ale zanim zdążyłam to zrobić, odkryłam coś, co mną wstrząsnęło. Alicja wróciła do niego. Widziałam ją na klatce, z powrotem w tym samym posępnym wyrazie twarzy, jakby się poddała. Sąsiad patrzył na mnie z satysfakcją, a ja poczułam, że cała moja pomoc poszła na marne.
Dlaczego wróciła?
Kilka dni później spotkałam Alicję i spytałam, dlaczego to zrobiła. Uśmiechnęła się smutno i odpowiedziała tylko, że „nie zawsze da się uciec”. Zrozumiałam, że wciąż była zależna od niego finansowo i emocjonalnie, a bez jego pomocy nie miała szans na samodzielne życie. A ja, mimo najlepszych intencji, straciłam więcej niż mogłam sobie wyobrazić.